قرآن

قرآن ارزنده ترین موهبت الهی و گوهری با ارزشی است که سرچشمه سعادت انسان می باشد ودر پرتو آن، می توان ازچنگال عفریت «جهل» رها گردید و به کمال مطلوب دنیا و آخرت رسید.
قرآن فرشته نجاتی است که این چنین خود را معرفی می کند:(انّ هذا القرآن یهدی للّتی هی اقوم...) همانا قرآن (مردم را) به استوارترین آئین‏ هدایت می کند....(سوره ی اسراء، آیه ی 9)
قرآن سیر زندگی را از نظر عقیده و عمل، قوانین اجتماعی، اقتصادی و نظام های سیاسی، برنامه های اخلاقی، عبادی ودینی که بر جامعه انسانی حکمفرما است، بیان می کند که به راستی، روش هدایت قرآن مستقیم و ثابت است.
(‏...و انّه لکتاب عزیز * لا یأتیه الباطل من بین یدیه و لامن خلفه تنزیل من حکیم حمید)؛... این قرآن قطعاً شک ناپذیر است که نه اکنون و نه آینده، هیچ گونه باطلی در آن راه نمی یابد؛ چرا که از سوی ‏حکیمی ستوده که کارهایش همه استوار و نیکوست، نازل شده است.(فصلت /41-42)
‏کتابی بی نظیر است که هیچ کس نمی تواند مانند آن را بیاورد یا بر آن چیره شود، استدلالش ‏قوی و نیرومند، تعابیرش منسجم و عمیق، تعلیماتش ریشه دار و پرمایه و احکام و دستوراتش هماهنگ با نیازهای واقعی انسان ها در تمام ابعاد زندگی است؛ زیرا از سوی خداوند حکیم و حمید نازل شده است؛ خداوندی که افعالش حکیمانه و در نهایت کمال و درستی است.
(ان هوالّا ذکرللعالمین )؛ این قرآن برای همه جهانیان مایه ی تذکر و بیداری است.(سوره ی ص، آیه ی87) آری! مهم آن است که مردم هشیار شوند و به تفکر و اندیشه بپردازند؛ زیرا راه، روشن و نشانه های آن آشکار است، ‏در درون جان انسان فطرت پاکی به ودیعه نهاده شده که به او جهت می دهد و او را به خط توحید و تقوا می کشاند، ‏اما مهم بیداری و رسالت اصلی پیامبران و کتب آسمانی نیز همین (بیدار کردن مردم) بوده است. (ولقد ضربنا للنّاس فی هذا القرآن من کلّ مثل لعلّهم یتذکّرون)؛ ما برای مردم،‏ در این قرآن از هر نوع ‏مثلی زده ایم، شاید متذکر شوند! (سوره ی زمر،آیه ی 27)
سرگذشت دردناک ستمگران و سرکشان، سرانجام هولناک گناه و نافرمانی، ‏انوع پندها و اندرزها، ‏اسرار خلقت و نظام آفرینش،‏ احکام دین، ‏قوانین و هر چه را برای هدایت انسان ها لازم است، در لباس مثل برای آنها شرح داده ایم.
(قرآنا عربیّاً غیر ذی عوج لعلّهم یتّقون) قرآنی فصیح و خالی از هرگونه کجی و نادرستی، انحراف، تضاد و تناقض است، ‏شاید آنها پرهیزگاری پیشه کنند ! (سوره ی زمر،آیه ی 28)در قرآن هیچ گونه کژی راه ندارد، ‏آیاتش هماهنگ، ‏تعابیرش گویا و عباراتش مفسرّ یکدیگرند.
(قل لئن اجتمعت الانس والجنّ علی أن یأتوا بمثل هذا القرآن لا یأتون بمثله و لو کان بعضهم لبعض ظهیراً)(سوره ی اسراء،آیه ی 88 )به آنها بگو: اگر تمام انسان ها و پریان گردهم آیند تا همانند این قرآن را بیاورند، نخواهد توانست، هر چند به یکدیگر کمک کنند.‏این آیه، تمام جهانیان را، ازکوچک و بزرگ، عرب و عجم و انسان و جن، آشکارا به مقابله با قرآن دعوت کرده است و می گوید: اگر فکر می کنید که این قرآن سخن خدا نیست و ساخته ذهن بشر است، شما مانند آن را بیاورید و حتی در این راه از یکدیگر کمک بگیرید. البته نمی توانید! (ولقد صرفنا للنّاس فی هذا القرآن من کلّ مثل فأبی اکثر النّاس الّا کفوراً) ما برای مردم، در این قرآن از هر نمونه ای، حقایقی بیان کردیم، با این حال، بیشتر مردم واکنشی جز انکار حق و نادیده انگاشتن دلایل هدایت نشان ندادند. (سوره ی اسراء،آیه ی 89)
منبع: نشریه بشارت، شماره ی 70